بیا و خانهء آمال نور باران کن
ستاره های شب تیره پرتو افشان کن
مرا چو خانهء دل هشت در بهشت آمد
هزار بلبل عاشق بر آن غزلخوان کن
به طیب خاطر اگر بر رواق آسودم
مفرحم ز نوای هزار دستان کن
دلم مشوب چو از جور چرخ گردون شد
به غمزه ای هیجان دلم بسامان کن
چوازفراق توام چهره زرد گشت وپریش
کنون بمرکب خود بازگشت فرمان کن
به بال باد صبا موج گیسوان بنشان
به شام تیره به موج اندرم هراسان کن
وفای سهره بیاموز نی طریقت گل
نوازشی بنما نی دلی پریشان کن
به تیرنرگس مست وکمان ابروی خویش
نشانه دیدهء من گیر و تیر باران کن
بر آن نسیم نوازشگر سپیده دمان
به بوی پیرهنت نا خوشیم درمان کن
وفای سیم تنان چاره ساز اهل دل است
به کیش مهر، جفا را به طاق نسیان کن
به پیشواز تو تا اصفهان به سر آیم
بیا و خانه ام آباد چون سپاهان کن
ز بوی تست مرا آشیانه چون بستان
به آن عذار نکو ، منظرم گلستان کن
سبوی کهنه شرابم بیار و ساغر ناز
هوای دامن صحرا و باغ و بستان کن
به کوهپایهء البرز ارغوانم گفت
لب آشنا به می و مستی فراوان کن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر