۱۳۹۲ مرداد ۶, یکشنبه

یادها وخاطره ها







یادها وخاطره ها

یاد داشت زیر را جواد عزیز -یکی از جوانان قدیم- نوشته که ضمن تشکر از وی عینا" جهت اطلاع دوستان نقل میکنم:

زمستان سال53  دانشگاه به علت اعتصاب تعطیل بود و من در قزوین بودم. روزپنجشنبه طبق برنامه ای که قبلا"برنامه ریزی شد ه بود  برای  صعود به توچال به تهران رفتم، لیکن به علت بدی آب وهوا برنامه لغو شد.

روزشنبه خبر آمد که تعدادی از کوه نوردان روی قله توچال(که همیشه بادشدیدی دارد) دچار کولاک شده وبرنگشته اند .ازلحظهء پخش خبر،  گروه های کوهنوردی دانشجویی وآزاد بودند که سراسیمه راهی دامنه های توچال شدند.  شب در پناهگاه شیر پلا بودیم ازگروهها وسلیقه ها وگرایشهای مختلف درکنار هم که تنها دغدغه شان پیدا کردن مفقود شده ها بود. یازده کوهنورد از گروه کوهنوردی.....(اسم گروهشان یادم نیست) پس از صعود به قله موقع برگشت در فاصله کمی از قله دچار کولاک شده و زمین گیر میشوند.

نیمه های شب روز دوم جستجو چند نفر که دست از جستجو بر نداشته بودند خبر پیدا شدن اجساد آنها را آوردند.با روشن شدنٍ هوا اکیپها براه افتادند. بیش از دویست تا سیصد کوهنورد دامنه توچال سفید پوش را اشغال کردند.

 ده کوهنورد با ارادهای استوار وآرام در کیسه های خوابشان آرمیده بودند به امید آنکه با طلوع خورشید از خواب بیدار شوندهرکدام از اجساد را که همچون مجمسمه ای ازسنگ خارا بودند ، حدودآ" بیست نفر طناب پیچ کرده وبطرف پناهگاهٍ شیر پلا حرکت دادند.

هوا آفتابی بود وجمعیت انبوه. چون امکان سقوط بهمن در مسیر وجود داشت سعی میشد حرکت به آرامی وبا فاصله انجام شود. یکی از یازده نفر که به علت نداشتن دید کافی به لبه شیب نزدیک شده بود ظاهرا" سرخورده وبه ته دره رفته بود وجنازه اش بعد از آب شدن برفها پیدا شد.البته شرح این ماجرا در این مجمل نمی گنجد.

 همه کسانی که در اون سالها با کوه سرو کاری داشتند اون واقعه را هرگز فراموش نمیکنند همانطور که این روزها را فراموش نخواهند کرد.

یاد همه جانباختگان کوهستان گرامی باد.


مرداد ١٣٩٢