شرط دوستی
مرا و آینه را شرط دوستی این بود
به گوش چشم نخواند
که بر شکستن رویش
به قهر مشت نکوشم
نگاه سردش اینک
ز عمق دیده انکار نیک می خواندکه دست کینه ی این آشنای گاه غریب
به کنج عزلت جیب
گره زمشت فروخورده خشم وا نتواند.
مسعود
اردیبهشت 1399
