انده آسمانیم ، هم شعف جوانیم
هر دو بهم تنیده چون، کوکب فرقدانیم
خام کند طراواتم ، تلخی طنز عادتم
پرسش دیده را شنو، پاسخ لن ترانیم
گریهء خندان بدنم ، خندهء گرییده تنم
گریهء شوق می جهد، ز آتش جاودانیم
روده به خنده می برم،گرچه غم کسان خورم
خنده منم گریه منم، وحدت هر دوگانیم
خنده دوای درد من، کس نرسد به گرد من
پوشش گریهء دل از، سوختن جوانیم
گریهء زاینده منم ، خندهء پاینده منم
این نه منم نه من منم، نمود ذات فانیم
جامع اضداد نگر ، رامش فریاد نگر
شادم و ناشادم اگر ، مظهر اینهمانیم
امرکن ای رفیق جان، تا بزدایم از روان
یک دو سه شب برای تو، غصهء این و آنیم
یأس به سینه ار خزد ، باد غم آشنا وزد
یاد تو باز آورد ، شوخی اصفهانیم
مسعود
اردیبهشت ١٣٩٢
غمباران
آسمان بار امانت نتوانست کشید
در گلو بغضش ناگه ترکید
ای شمایان! ز چه می پرهیزید؟
سر پناه از چه سبب می جویید؟
آسمان شاید ز اندوه شما می خواهد
سر به آغوش کسی بگذارد
عقده ء دل بگشاید
- و بگرید امشب
دستها بگشایید
بگذارید در آغوش شما
اشک غمباران ریزد
- و بگرید امشب
آشنایان زمین!
آسمان غمگین است
بگذارید سبکبار بگرید امشب.
مسعود
فروردین ١٣٩٢
محتکر
هر چه می بینم اینجا کالاست
اطلاعاتم، ذهنم، مغزم ،
سمت و سویی که به خود می بردم جبر زمان،
اختیاری که به آن می بالم،
اینکه چندی به صدا و سیما مشغولم،
یا که می آزارم،
تا حدودی از سیر ،
یا که سیرم دگر از وعدهء پوچ،
یا که گاهی به پر و پای خودم می پیچم،
چند ساعت سر ایمیل خودم علافم،
یا به رویاهایم،
خود خیال الکی می بافم،
همگی آماری است،
که خریدار نهانی دارد.
شجره نامهء منهم حتی،
زین همه قاعده مستثنی نیست.
عکسهایم هم در رخنامه،
چند وقتی است که قیمت خورده است.
کلیه ام را که نگو،
آ ، ب ی مثبت،
- بازارش داغ.
می خرندش سر ضرب.
از شمایان - در و همسایه - چه پنهان،
گر چه جاندار دو پایم،
- انسانم، بشرم،
لیک با اینهمه کالای گران،
کوزه ای شاید پر سیم و زرم.
ور بدانند اغیار،
این فراوانی کالای تلنبار شده،
چون ندارم در و دکانی،
- چرخی، سبدی،
دکه ای، یا که نمایشگاهی،
پشت سر جار زنند،
نیستم کاسب محبوب خدا،
چون شواهد کافی است،
به یقین حکم کنند
آشنا با غم نادار اگر
یک پا محتکرم .
مسعود
فروردین ١٣٩٢
