۱۳۹۲ تیر ۱, شنبه

فاصله




فاصله 




با خاطرات کوی صفا 

وآن چهرهء گشاده و خندان مادرت 

آن زن که بود مادر من های بیشمار 

وآن دعوتش به دیدن کرسی 

در سالهای دور 

پیوند می خورم. 




دیروز بود ،

 انگار

         - یا هم اینک 

در غیبت غمین تو مشتاق ، کنجکاو 

با بهره از بهانهء کرسی 

آرام می روم ، که ببینم 

آنجا کجاست 

                - که چندیست 

ماوای خلوت مردی 

بیگانه آشناست. 




در زیر پوست می دود انگار 

گرمای مهربانی  

و اندر میانه هیچ ، هیچ ، هیچ 

                                   - جز کتاب

این من!

حیران ز بعد فاصله 

از بوم روزمرهء کوخی 

در باور غریزی این دختر جوان 

تا بام رازوارهء کاخی 

ز اندیشه های نو 

بوی حضور واژهء از خود گذشتگی

در لابلای متن دلاویز هر کتاب 

بر این مشام شیفته دلچسب می وزد. 




آه  این چه غیبت است

                           - که عریانی فضا 

سنگینی حضور ترا 

بر جسم خود ، تهی 

احساس می کند.

           
            * * * 

نازک نهال دختر دیروز 

اکنون زنی است 

با خاطرات خندهء پنجاه و یک بهار 

با تلخی مکرر پنجاه و یک خزان 

گویی  خزان گرفته درختی است 

دل نا گران ز ریزش هر برگ 

هر دم اسیر باد. 

باری ،  

این طفل ترد پیکر دیروز 

قلبش به خاطرات حضور تو می تپد 

وین پر خزان درخت 

تا رقص برگ آخر جانش  

بر شاخه های تن  

مستی ز بوی سرکش مردانهء تو را

آن عطر آشنا  

در خاطرات کرسی و انبوهی کتاب 

تیمار می کند. 



مسعود

خرداد  ١٣٩٢