نگار من چو به کاشانه باز می آید
غزاله ای است که گردن فراز می آید
خوش آن که یار مرا دیده نور باران کرد
گلم شکفت که آن سرو ناز می آیدخوش است چشم طمع بر بلور دختر رز
چو دوست بی خبر از حرص وآز می آید
گشوده گشت خرد را هزار عقده از آنک
همای بخت منش چاره ساز می آیدتذرو عشق که بی تاب می شد از غم هجر
به شاخ سرو به راز و نیاز می آیدبه پرده رفت چوچشم ازشرنگ دوری دوست
ز شهد وصل به خمخانه باز می آید
چو مشک زلف به با زیگه نسیم رسید
شمیم باد صبا دل نواز می آید
دمی که عارض خندان لب الههء ماه
به چشم زمزم هاجر فراز می آید
صدای بلبل عاشق به بیکرانه رسد
چو با نسیم طرب هم نواز می آید
مسعود
