۱۳۹۸ اسفند ۵, دوشنبه

سفر با باد و مه




سفر با باد و مه





در طول شب

اندام یک سبوی نگارین 

با رنگ و آب شرقی

در زمهریر سرد خزان

                     - نقش می شود

بر خاک.

آبی زلال،

از تنگ آبراه دهانه

آرام

     - پخش می شود

برسینه زمین

این خاک سینه چاک.

تا همسفر 

با باد و مه

با جان سنگ و کوه 

                  - در آمیزد.


***

این قصه را نسیم

هر جا که گفت

خوابی 

حتی ز هیچ تشنه نیاشفت


***

در صبح یوسف آباد

برپله های سنگی

مشرف به بوستان

می ایستد خیال

تا داستان لرزش مژگان 

در سیل اشک را 

زآن سوی دود و مه

از سرو آشنا

صد باره بشنود.


نهم آذر ۱۳۹۸