بیگانهء آشنا

بیگانهء آشنا  

سپیده می دمد از منتهای مشرق دور 

دری عبوس  به خمیازه باز می گردد 

کسی به کوچهء دلتنگ می شود پرتاب 

و رو سوی اتوبوسی که  می شود نزدیک 

به ایستگاه سه راه 

دوان رود به شتاب. 



ز روی عادت خود باز می کند به کلام 

دهان بسته به راننده از طریق سلام 

مسافران که چو بیگانگان همراهند 

به خیل همره خود آشنا نمی جویند 

بهم نمی نگرند 

بجز دوام سکوت زبان نمی خواهند



زبان قاصر راننده در محاق دهان 

به راه صحبت با دیگران نمی راند 

ز جا نمی جنبد 

دمی نمی زند این غول  راهوار  سوار 

و آن کمینه سخن های ناگزیرش را 

چو حس روشن از مهر خالی گل زرد 

به دست کوته رایانه می سپارد سرد 



شنیده می شود این از زبان رایانه: 

مسافران که وسط ایستاده برپایید!

کمی عقب  شده بر خلق راه بگشایید!

تکان مختصری بین عده  ای معدود 

سکوت راننده  

سکوت رایانه 

سکوت لشگر بیگانگان 

                             - تپیده بهم 

صدای زور موتور از دهانهء اگزوز 

صدای فس فس ترمز 

و آخرین پیغام: 

ورود قافله بر ایستگاه پایانه 



شتاب جمع به سوی قطار زیر زمین 

به حال زار 

به سوی کار 

به سوی کارزار 

                    - رقابت برای روزیشان  

وبار دغدغه تا سر شود دگر روزی 

به سان دیروزین 

به انتظار شبی 

                   - فرط  خستگی ، خوابی 

و زنگ ساعت شماطه  دار 

خروس لعنتی نحس 

کلاه و شال 

و منتهای کسالت 

غم مکرر پرتاب

به گرگ و میش مه آلود آشنای سحر  

ز عمق صامت  خمیازهء دوبارهء در 



مسعود
٢١ فوریهء ٢٠١٣
تورونتو