۱۳۹۱ آذر ۱۱, شنبه

امید





امید 


اگر چه در هراس شب 

خروس نغمه کم نخواند،

چراغ را نفس نماند.



تحملی، 

            - خدای را،

نسیم می رود که از فراز کوه،

به بانگ  آشنای خود 

سپیده را صدا کند.



مسعود

آذر  ١٣٩١


هیچ نظری موجود نیست: