خاطرات زاینده رود

خاطرات زاینده رود

به تو ای یاد شباب

به تو ای ساحل آب

به تو ای خندهء لرزان نسیم

به رخ آبی آب

به تو ای مهر سکوت

به لب دختر غمگین غروب

به تو ای راز نهان

در تپشهای هیاهوی زمان

به تو ای بوتهء سبز گل سرخ

به تو ای حس غریب

که به مهمانی اندوه دلم می  آیی

به تو می اندیشم.

به تو می اندیشم

و به آن نیمکتی

که غم خستگیم را می خورد.


می نشینم به خیال

به لب نیمکت کودکی دیرینم

در کنار بید مجنونی

که ز برنایی هر خاطره ام پیر تر است

لیک زیبایی او تنگ غروب

چشم نا محرم هر رهگذری می طلبد



به تو می اندیشم

و به اندیشهء خویش

که سر کوچهء ذهنم می خواند

زنده رود دل من رودی نیست

که به مرداب عبث آمیزد.



مسعود - اسفند ۱۳۹۰