۱۳۹۰ آبان ۷, شنبه

قطعهء آخر


 


 

از  هرم  داغ  خاطرهء  آن  لبان  لعل

یک جرعه  شعله بر  دو لب  هیزمم بیار


 

یک جو ز باغ حنجرهء لولیان مست

یک  دم  ز عطر تازه درو  گندمم  بیار


 

از راه راست  خیر ندیدیم  چون به عمر

راهی به  رهنمای   بسی   ره  گمم  بیار


 

دل تنگ وجان معذب و خاطرپریش گشت

از دیو  و  دد  ملول  شدم ،  مردمم  بیار


 

دردی به سینه دارم  واین باده چاره نیست

زان  بادهء  دو نسل  نهان  در خمم  بیار


 

تیری است نوش نوش حریفان به سینه ام

تیر خلاص نیش سیه کژ دمم بیار


 

مسعود پرچم کاشانی

۲۹ اکتبر ۲۰۱۱ 

۱ نظر:

ناشناس گفت...

‏عشق یعنی حس گرم انتظار
عشق یعنی از زمستان تا بهار
عشق بامن، با تو معنی میشود
عشق بی من، بی تو تنها میشود
عشق یعنی اشک و آه و سوز دل
عشق یعنی یک خدا از جنس گل
عشق یعنی بت پرستی تا جنون
عشق یعنی کینه از دلها برون
عشق یعنی با یکی پیدا شدن
با یکی همدرد و هم آوا شدن
عشق یعنی آرزوهای بلند
عشق یعنی با همه اشکت بخند
عشق یعنی زندگیم وصله به توست
عشق یعنی قلب من در دست توست
عشق یعنی عشقه من ز یبا ی من