ماتم
در سکوت مویهء چشمان اشک آلود
ماه در حیرت
گوش استاده بر این غم
در پی تسلیم نا خشنود ساق گل
بر فرود داس بی رحم گجسته مرگ
این بی بوته
این بی برگ.
مویهء بنشسته بر اعماق تاب آینه
- در لابلای پردهء چشمان تر
مهمان نا خوانده است.
با حضورش
غنچهء لبخند را دردم
بر لبان دوست خشکانده است.
گر بلوغ رنگ رنگ گل
می نشاند کاکل رنگین کمان عشق
بر بلور نغمهء مستانهء بلبل
شادی امید می پوشد چرا اکنون لباس تیرهء غم را
نو عروس وادی امید نومیدانه غمگین است.
زندگی اینست.
خواند این ترجیع بند آشنا را باد
از زبان لاله های واژگون در کوه
- بر گوش شکاف سنگ:
زندگی اینست.
زندگانی ارتفاعی رو به پایین است.
آری آری
آشنا را
زندگی اینست.
مسعود
۱۳۹۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر