کراوات
کراوات ار به گردن گاه، ذاتا" بی کراواتم
پر از اندوه محرومان ، تهی ا ز زیور آلاتم
رفیقی گفت گویا با کراواتت بود مشکل
تو گویی در سکوتم خوانده خود فریاد هیهاتم
خراب افتاد حزن آباد در دستان زور و زر
زاندوهش خراب افتاده هر شب در خراباتم
نه در دل طالب جاهم، نه از عقل معاشم بر
نه از ایمان یقینی مانده نه اهل خرافاتم
هتل اموات ار چندی حصار انزوایم شد
زوصفش زهره ها ترکاند باقیات و امواتم
طناب دار آمد تا کراواتم شود روزی
چو رو گرداند دانستم نه در خورد سماواتم
نه طرفی بسته ازدنیا،نه دل درحسرت عقبی
نه شیخم نه عسس یا محتسب نز خیل ساداتم
چو آونگی به سقف روزگارم مانده آویزان
چه باک ار ابلهان خوانند جاهل با اشاراتم
مسعود
سوم اردیبهشت ۱۳۹۱
۲ نظر:
Man az kravat zadan khosham miad chon chik misham, vali nemizanam chon gardanam ro seft migireh va ehsas khafegi behem dast mideh!
Zemnan vaghti hatta Steven Harper va Barak Obama ham gah gahi bi kravat zaher mishan, maloomeh keh an dress code dar haale az bein raftaneh
Vaghti ham keh sare kar aksariat keravat nazanan, yeki ke mizaneh angoshtnama misheh va engar mikhad ye chizi ro sabet koneh!
This was my one cent!
Seyed Sadegh
مسود گرامی:
هر کس از ظن خود یابد یاری
کراوات هم شود بر ظن او یاری
اگر ان بر او شود خود یاری
بر زرف نگر شود او خود باری
ارسال یک نظر