فخر زمان

فخر زمان

مام من و کنام من ، مظهر زن  فخر زمان 

نور شب ظلام من ، مادر من   فخر زمان

شاخه به شاخه آورد، سایهء خویش گسترد

تا که  تذرو پرورد ، سرو چمن فخر زمان

ز عقده های کار من ، گذشته های زار من

ز بخت کجمدار من ، برده محن فخر زمان

کنون که  شادمان  شدم ، همدم  مکیان  شدم

ز جمله بیغمان شدم، گشته چو من فخرزمان

ای دم تو مسیح گون، ای به رهم تو رهنمون 

مهر تو بحر نیلگون ، ز آب عدن فخر زمان

بس که نمازخوانده ای ، حاجت خود ستانده ای

خلد برین  نشانده ای ،  پارهء  تن  فخر زمان

نزهت توست مینوی، شمس تراست پرتوی

شدیم از تو ماهوی ، مسیح و من فخر زمان

شعر ترم  به انجمن ، دمیده روح  بر بدن

فخر زمانه شعرمن، لطف سخن فخر زمان

مسعود - ۱۳۶۹