روز های سخن از علم و ادب یاد آمد
چون ز زنگ تلفن نالهء فرهاد آمد
جادویی کرد که گوشیم به فریاد آمد
هرچه بود ازقبل رقص سرانگشتش بود
همچو برقی زبرش برشد وچون باد آمد
گوییا تا برساند دم گرمش بر ما
هاتف غیب سماوات به امداد آمد
بعد سی سال رفیقا چو شنیدیم ز تو
روز های سخن از علم و ادب یاد آمد
شاد گشتیم ز روحیهء سر زنده و لیک
خاطر از جسم فرو کوفته نا شاد آمد
شعرهای تو به رخنامه ادب آموز است
در پس هر خطش ایمان تو فولاد آمد
گرچه آموختمت علم درآن گوشهء حزن
کم نگشت از من و اندوخته مازاد آمد
این محصل که تو آموختیش رمز ادب
چون نظر کرد به آموخته استاد آمد
دارم امید که بینند رفیقان به حیات
عید موعود ز تبعید به میعاد آمد
مسعود پرچم کاشانی
اکتبر ۲۰۱۱
۱ نظر:
بیاد ِ روزهای ِ علم و ادب
باز هم نامه ای از یار به فرهاد آمد
’’پرچم’’ ِ سوخته دل باز به فریاد آمد
پس ِ سی سال که رُخنامه رُخ ِ ما بنمود
چنگم از نغمه ی ِ ماهور به بیداد آمد
از ’’فروکوفتگی’’ در تنم اندیشه مکن
پیک ِ فرخنده ی ِ ’’مسعود’’ بسی شاد آمد
از تو آموخته ام دانش و می دانم نیک
چرخ ِ فرهنگ و ادب با پی و بنیاد آمد
ادب آموز تو همواره به خود می بالد
ای بسا دانشمندی که به استاد آمد
*
از بلندا و درازای ِ جدایی شب و روز
سرو ِ آزاد ِ ’’ابرکوه’’ به فریاد آمد
این سخن با تو بگویم که سرانجام تذرو
در کنار ِ گل و سوسن خوش و آزاد آمد
ما به امید به رخسار ِ جهان می نگریم
گر چه پیری بشتاب ِ‌گذر ِ باد آمد
برلین/ ۱ آذرماه ِ ۱۳۹۰
فرهاد ِ منش
ارسال یک نظر