سالی دگر گذشت
چنگی به دل نزد
دل بر روال سابق در دسترس نبود.
دست نیاز خاطر محزون
کوتاه بود
از آستین حوصله بیرون نزد
از باغ رنگ رنگ حیات
شب بوی دلفریب دل آسودگی نچید
چشمان آرزو
در عمق آینه
گلخنده ای به چهر غم آلودگی ندید
بر آن نخیل
تنها
گاهی ز آشنا
آهی ز ژرفنای دل افسردگی رسید.
مسعود
فروردین ١٣٩٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر