هوای جنگل سبز

هوای جنگل سبز

تو مرد آتش و خونی ، من آن‌ خزانزده برگم

                          تو آن‌  دلیر سواری  ، من  آن‌  پیادهٔ  لنگم

تو از سلالهٔ  موجی ، من  از  قبیلهٔ  برکه

                      تو تک‌ درخت غروری ، من آن‌ گیاهک هرزه‌

تو  تک  سوار امیدی ،  فراز  قلهء  دلها 

                          منم ز راه  فتاده ، ز خیل  پای  به گل ها 

تو در کشاکش  آزادی  و رهایی  انسان 

                           تو در طریقت مردانگی صادق و عصیان 

تو مرد حادثه ای  ای حماسه ساز قویدل 

                          من آنکه قایقش از بحر بر نشسته به ساحل 

بیا و دست من بر زمین نشستهء حیران 

                        بگیرو همره خود خوش ببر به سوی محبان 

اگرچه  قایق بشکسته  دیده ای  به کنارم

                           هوای موج  خروشان  بحر  حادثه دارم 

مبین که سبزیم از دست شد ز چهره و زردم 

                           اگر چه باد خزان بر گرفت و دور فکندم 

هوای  جنگل  سبز  بهار  غافله  دارم

                         چو آشنا  دل  تنگ از حصار فاصله دارم 



مسعود