خاطرات بیخودی

خاطرات بیخودی 

گر چه گردم همه غوغا ست ولی تنهایم

                                 زود در خود روم  و دیر برون می آ یم 

دارم  اندوختهء  بیخودی  خویش  گران 

                                 بیخودی  در خود  بی خویشتنم  می پایم 

دوستان  ساخته  بر پای  خودم  انگارند 

                                 دشمنان  سوخته  خواهند  ز سر تا  پایم  

گاه  رادی  که کمر  خم نکند  بر افلاک 

                                 گاه  رودی  که   فرودست به گل  آلایم 

بس که ازخویش گذشتیم  فراموش شدیم 

                                گشت پس کوچهء اغماض حریفان جایم

دل  به بند است به کنج  قفس سینه نهان 

                                می زند طبل  که وقتست  که بیرون آیم    

نکنم   پشت   به  ایمان  رفیقان   شباب 

                                ورم   اندیشهء   امروز  و  غم   فردایم

مسعود  

اردیبهشت ١٣٩١