۱۳۹۵ مرداد ۳۱, یکشنبه

اندوه و عشق





اندوه و عشق 


اندوه و عشق در دل عشاق همدمند 
            مرغان خسته جان نه به شادی که درغمند 

از آشیانه  رانده  و  دربند  آشیان 
                         لبخند ها  لباس مبدل  به ماتمند 

در رهگذار  باد بلا دل منه که خلق 
                 در شادیت کرور کرور و به غم کمند 

هستند مردمان همه در شکل مردمان 
                      گر آدم اند  و  دیو  به اندام  آدمند 

آن رهروان که ره به نگاهی نمی برند 
               واین رهزنان که شهرهء شهرند وعالمند 

اینان که صبح تا شب از پشت خنجرند
                و آنان که خنده بر لب بر زخم مرهمند  

کی مشک دل به باد وفا نافه می دری؟
                کاین ابروان ز جور جفای تو در همند

ای آشنا مکن دل آدم به جور خون 
                     ز آنان بگیر پند که در مهر حاتمند


مسعود ۱۳۹۵




هیچ نظری موجود نیست: