۱۳۹۲ اسفند ۶, سه‌شنبه

بگو که با منی




 در آسمان ذهن مهر 

سکوت می وزد 

نگاه ها به منتهای دور 

                           - خیره می شود 

و اخم ابروان کوه 

                     - ابر های فاصله 

به خنده وا نمی شود 

کسی حضور خویش را 

                            - اگر چه در حضور او 

به کس عیان  نمی کند.





در این سرای بی کسی 

سکوت قرن های خامشی شکن 

حصار من  

به جان متن 

به بال مهر 

بلغز روی باد 

به آسمان مای  من  

بیا چو دسته دسته مرغ های ما نشان  

بگو گذشت  آن  زمان 

بگو که ما 

           - به من نمی دهد امان 

به صبر چشم من نگر

به آن زبان آشنا  

بگو 

       - بگو که با منی
  


مسعود

اسفند ١٣٩٢