۱۳۹۲ دی ۲۹, یکشنبه

شلغم سر بار است






بیمارم  و کپسولم و قرصم  به کنار است

                                      شلغم سر بار  است

هم سینه و هم حلق و گلو خشک و نزار است

                                       شلغم سر بار است


این سرفه چه می خواهد از این سینهء مفلوک

                                      خارج کند از کوک

نیم دانگ  صدایی که  مرا  دار و ندار است

                                      شلغم سر بار است


سوهان فلز گونه کشد سرفه به  اعصاب

                                       از دست بشد تاب

آنی که بر آوردم از این وضع دمار است

                                      شلغم سر بار است


سر درد و  نفس تنگی و  افزایش عطسه  

                                      مردم من ازین سه 

کارم به فلک داد و به این بخت هوار است 

                                      شلغم سر بار است


این مرتبه  ویروس   مرا  گل پسرم داد

                                       او از پی ام افتاد

هم اوست که عمریست براین گرده سوار است

                                     شلغم سر بار است


زن  غر  زندم   بهر  چه  بیمار   فتادی؟

                                      مغلوبهء   بادی؟

آن لاف جوانی تو شک نیست شعار است

                                   شلغم سر بار است


ما نیز چو هی سرفه و هی عطسه نمودیم

                                    ویروس  گشودیم 

بگرفته عیال ار چه ز ما پا به فرار است

                                  شلغم سر بار است 

مسعود

٢٩ دیماه ١٣٩٢



پی نوشت در پاسخ به پگاه عزیز که بخش نظر ها را به بیتی موزون مزین کرد:

ای دخت  میاندیش  که   پوکیده  مخستیم 

                                 بی رنگ و  رخستیم 

شمس رخ ما را مه خوبان به مدار است 

                                  شلغم سر بار است 


مغز است  و بود  مخزن  اندیشهء بر تر  

                                    از کامپیوتر سر  

در اوج مرض نیزچو ساعت سر کاراست 

                                  شلغم سر بار است 

مسعود

٢بهمن ١٣٩٢



اینهم در پاسخ به نظر عباس عزیز:


از کثرت  کار است که قاطی شده وضعم   

                                    وارفته ام از هم   

برنای قدیم است که اینسان لت و پاراست  

                                  شلغم سر بار است


مسعود

٢بهمن ١٣٩٢



۱۳۹۲ دی ۲۸, شنبه

هوای جنگل سبز



هوای جنگل سبز



تو مرد آتش و خونی ، من آن‌ خزانزده برگم

                          تو آن‌  دلیر سواری  ، من  آن‌  پیادهٔ  لنگم

تو از سلالهٔ  موجی ، من  از  قبیلهٔ  برکه

                      تو تک‌ درخت غروری ، من آن‌ گیاهک هرزه‌

تو  تک  سوار امیدی ،  فراز  قلهء  دلها 

                          منم ز راه  فتاده ، ز خیل  پای  به گل ها 

تو در کشاکش  آزادی  و رهایی  انسان 

                           تو در طریقت مردانگی صادق و عصیان 

تو مرد حادثه ای  ای حماسه ساز قویدل 

                          من آنکه قایقش از بحر بر نشسته به ساحل 

بیا و دست من بر زمین نشستهء حیران 

                        بگیرو همره خود خوش ببر به سوی محبان 

اگرچه  قایق بشکسته  دیده ای  به کنارم

                           هوای موج  خروشان  بحر  حادثه دارم 

مبین که سبزیم از دست شد ز چهره و زردم 

                           اگر چه باد خزان بر گرفت و دور فکندم 

هوای  جنگل  سبز  بهار  غافله  دارم

                         چو آشنا  دل  تنگ از حصار فاصله دارم 



مسعود