خندهء ظریف: در حاشیهء لبخند های حسن و جواد در نیویورک

خندهء ظریف

 در حاشیهء لبخند های حسن و جواد در نیویورک 

حسن  می خندد  و  خندد  ظریفی 

                                    جواد است این که می خواند حریفی 

نفس کش خواهد از سایت توییتر 

                                    به   دنیای   مجازی   می دهد    قر 

توییتر  چاله ای   کنده   برایش 

                                     نشسته  صبح  تا  شب  زیر  پایش 

ز چاله  باز افتاده است  در چاه 

                                به "رخنامه" است هر شب تا سحرگاه 

خلایق را به فیلتر کرده دلخون 

                                  ز فیلتر خود زده چندی است  بیرون 

جواد است این و لبخند است کارش 

                                    به  دنیا   این  بود   دا ر و  ندارش 

گرفته  دست "هیگ" و  محو دیدار 

                                   در این فکر است: خوابم یا که بیدار 

جواد و "جان"  کنار هم  نشستند  

                              ز "جان" جان بر جواد جان است لبخند 

کنار پای "اشتون" پاش جفت است 

                            ظریف است این و او خیلی زمخت است

چو دستی  قفل  کردی  بر "بنیتو"

                                   "بنیتو"  نیز  قفلیده  است   بر  تو 

"مری بیشاپ" وزیر استرالیا است 

                                   مزن  قهقه  که  او غرق تماشاست  

جواد جان! جان من  لبخند  کم کن 

                                 لبت  را  جمع  گاهی  هم  به غم کن 

حریف  ار چهره  پر لبخند   بیند 

                                     کلاهش  بر  سر  طاست   نشیند 

  جواد و هیگ وزیر خارجهء انگلیس 

جواد و جان کری وزیر خارجهء آمریکا 

جواد و اشتون وزیر خارجهء اتحادیهء اروپا 

جواد و بنیتو وزیر خارجهء ایتالیا 

جواد و بیشاپ وزیر خارجهء استرالیا 

مسعود

مهر ماه ١٣٩٢

با تشکر از دویچه وله بابت عکس های این صفحه

خنده

خنده 

خندیدی و خندیدم ، لبخند تو چون دیدم 

                              لبخند تو چون دیدم ، از خند تو خندیدم

دیروز  گل لبخند ،  شادی  به دلم آورد

                             افسرده مباد ار دل ،خود شادی جاویدم

بردیدهء من منشین، زامروز دگرغمگین 

                           حتی اگرم دیدی ، غم  خوردم  و باریدم

از مهر تو ماه امشب، افتاده به تاب وتب

                           چون با تو بیالایم ، هم ماهم و خورشیدم 

یاد آر  زمانی را ،  کان دوست  نا  دانا 
  
                            با سیلی  دستانش ،  نفرت زده  بوسیدم 

آنگه که زمردم دور، شلاق شدم محشور 

                           بر گرده و پا و سر ،  از عشق  بباریدم

دیدم همه شب آزار،هرسوی چو بد دیوار 

                        شد صبر خدا لبریز ، با بحر چو  سنجیدم


شب ار ز نفس افتد ، هم سنگ غمم  سفتد

                       خوشحالم ازاین بابت، من نیز چو کوشیدم

مسعود 

مهر ١٣٩٢  

   

      

  

اردو کشی

اردو کشی


پس از اینکه رئیس جمهور منتخب جنبش سبز را به اردو کشی تشبیه کرد ،  عده ای از خلائق شروع  کردند به آوردن اشعاری  از شعرای بزرگ در خصوص اردوکشی. پس از آن  هم دست بردن در اشعار و جا دادن "اردو" و "اردوکشی" در آنها باب شد،  به طوری که در حال حاضر چیزی نمانده مثنوی هفتاد من شود.

ما هم که نمی خواستیم مساله را بزرگ کنیم ، مدتی سکوت اختیار کردیم لیکن دیدیم قضیه به اندازهء کافی بزرگ شده و سکوت ما چیزی را تغییر نمی دهد، بلکه ممکن است رئیس جمهور منتخب فکر کند که ما از قافله عقب افتاده ایم. لذا خطاب به وی گفتیم که حسن جان تو یکی بودی و با "اردو کشیت" دل خلق را بردی اگر دو تا بودی چه می کردی:

تو یگانه ای و "اردوکشیت" ز خلق دل برد 

دل ما دو نیم کردی  به میانه  ار دو  بودی

لیکن از آنجا که نمایندگان مجلس که بسیاری از آنها چندان هم منتخب نیستند، از اردو کشی حسن جان ناراحت شدند, یاد کلید حسن افتادیم که باید برای حل مشکلات مردم به جان نمایندگان مجلس بیافتد و ناراحتی آنان را دو چندان کند. تصور اینکه نماینگان یک دست را سپر پشت کرده و با یک دست به سر زنند دشوار نیست :

کلید "اردوی" کابینه چون به مجلس شد 

زدند   جمله وکیلان به سر  که "واقفلا"


مسعود

شهریور ١٣٩٢

شب

شب 

بلور سینهء  دل  گر حریم  نام  من است 

                        چه باک همچو شبی گر برون ز پیرهن است 


اگر چه دیدهء اغیار شور و بد یمن است 

                              دم غنیمت ما را نه جای این سخن است 


به نام مهر به موج افکنیم هستی خویش 

                         کفی که سر زده از خشم موجمان کفن است 


شب است و شیون دل تا کرانه ها نرسد 

                             چرا که موج به بلعیدنش همه دهن است 


به  یاد  آر شبی  بر کرانه  می خواندی 

                            هجوم بحر  مرا جنگ دیو و پیلتن است 


به دام موج گرفتار و شب چو قیر سیاه 

                              امید  تکهء  چوبیم  قصهء  کهن  است 


مسعود
مرداد ١٣٩٢