ما کجاییم!
ای دل ار در ره این قافله گم شد آمال
بنشین بر لب جوی
بنگر بر گذر آب زلال
چونکه نا دیده گرفتی چمش زلف بتان
دگر از جور بت و نرگس مستانه منال
ما کجا ! بار غم از نرگس خمار کجا!
ما و اندوه فروپاشی تصویر سراب
مست و انکار شراب
صد ملامت که شنیدیم خسی نیست بر آب
ما کجاییم و ملامتگر بیکار کجا !
دل به راهی تهی از مأمن و مأوا دادیم
هرم تابستان را
روی تنپوش عرق پوشیدیم
سیلی سرد زمستان را
- بر گونهء خویش
بار ها حس کردیم
نیش صد درد به جان نوشیدیم
از غم تفرقهء پاک دلان
وز فروپاشی آزادستان رنجیدیم
لیک با اینهمه درد و غم و رنج
حال ، از صحبت آزاد دلان دلشادیم
غم سی سالهء در هجر کجا ، شادی دیدار کجا!
گر چه دل می داند
نفسش گاه به نجوای انالحق ماند
بانگ یاراست گر آویخته بر بعد زمان
کز سر سبز به سرخی زبان می خواند
ما کجا، بانگ کجا، یار سر دار کجا!
دل ز دست خودی و دوست خود خواسته ریش
آشنا دشمن و خاطر چه پریش
چه غم ار چرخ به آهنگ دگر می چرخد
در سماعیم به گرد خود و اندیشهء خویش
گر چه این پرسش در ذهن بماند کم و بیش
چرخ درویش کجا ، گنبد دوار کجا!
مسعود
خرداد ١٣٩٢
